HIER WOONDE
EUGÈNE ROOMBERG
GEB. 1905
VERZETSSTRIJDER
GEARRESTEERD 1940
GEVANGEN  21.1.1941
ORANJEHOTEL
SCHEVENINGEN

Eugéne Roomberg (Amsterdam, 19/3/1905 – Maastricht, 13/2/1947)

De aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunst in Amsterdam opgeleide kunstschilder Eugéne Roomberg woont met zijn vrouw Nellie aan het Orleansplein. In het najaar van 1940 gaat hij met een collega-kunstenaar en een andere vriend op stap.
Nadat de vrienden behoorlijk aangeschoten het café verlaten heeft de vriend van Roomberg nog zin in een afzakkertje. Hij bonkt op de deur en het raam van het gesloten café de Momus. Roomberg neemt letterlijk afstand, loopt naar de overzijde van het Vrijthof en wacht onder de bomen op zijn vriend. De Duitse uitbater opent de deur en meldt dat de zaak gesloten is. Dat bevalt de vriend van Roomberg niet, en hij verliest zich in een aantal verwensingen aan het adres van de Wehrmacht en de Führer.

De uitbater doet de volgende dag aangifte bij de SD.Roomberg wordt al snel door twee agenten thuis gearresteerd terwijl zijn vriend pas na 8 dagen een oproep krijgt om zich te melden. Deze laatste mag naar twee dagen al naar huis, Roomberg, die alleen toeschouwer was, niet.

Na een verblijf van 3 maanden in een onbekende Duitse gevangenis wordt Roomberg naar het Oranjehotel in Scheveningen vervoerd, waar hij op 22 januari 1941 aankomt. In Scheveningen wordt hij opnieuw gemarteld. Hij is zo hard met een sleutelbos tegen zijn oor geslagen dat zijn trommelvlies scheurt. Hij wordt, naar eigen zeggen, ingespoten met tbc. ‘Ga je vrienden maar besmetten,’ zou hij te horen hebben gekregen. Op 24 maart 1941 wordt hij om 18.00 uur – ernstig verzwakt – vrijgelaten. Na zijn vrijlating uit het Oranjehotel zette Roomberg zijn verzetswerk voort,  onder andere door geld te distribueren onder kunstenaars die hadden geweigerd toe te treden tot de Kultuurkamer.
Maar Eugéne Roomberg is een gebroken man, hij blijft bedlegerig en overlijdt in 1947 aan de tijdens zijn detentie opgelopen gezondheidsproblemen.